Archiwum kategorii: Bez kategorii

„Był szczupły, wyczesany, wycięty, podpięty, zakutany, otwarty, nieszczelny, ale beczelny i na doddatek uważał, że jest naj naj naj… Wiedźma Wrona Pożarta bardzo mocno się na jego wymuskany, wyszlifowany, od linijki widok, niesamowicie błyszczący, uśmiała. Tak szczerze, to śmiała się … Czytaj dalej →

„No imię mówiło samo za siebie… Wiecie… … była oną piejącą i opiewającą właśnie to. Nowomodną opierdzielalność i wszleką zlewkę totalną i jeszcze, czynności jakiekolwiek nadmierne ponad jakieś oddychanie czy żarcie… a nawet jeśli to, to tylko i wyłącznie w … Czytaj dalej →

„No niemożebnie bzykał. Koszmarnie!!! Po prostu kompletnie bez ładu i składu i jeszcze dodatkowo z jakimiś takimi dziwnymi wtrętami, zawirowaniami nut wszelakimi, tonami, które naprawdę ze sobą nie współgrały, wprost przeciwnie, wykluczały się nawzajem i jeszcze, dodatkowo, jakoś tak całkowicie … Czytaj dalej →

„Była skończona. Nie tylko z imienia i nazwiska. Choć miała to i tamto takie samo. Wiecie, były jakieś tam Ding Dingi to ona mogła być Endend i już. Bo dlaczego nie. Przecież była ostatecznością, końcem, niczym poza tym wszystkim, kompletnie. … Czytaj dalej →

„No więc były trzy. Nowe. Wyklute z wielkiego jaja czekoladowego, co to podobno w nim groszki miały być, ale się okazało, że kurde chyba nie ma… bo ktoś wyżarł. I to tak sprytnie jakoś, że kurna żadnej dziurki nie zostawił, … Czytaj dalej →

„Pan Kasztanowiec siedział przez całą zimę w doniczce. Wiecie, no nie był jeszcze wielki na tyle, by nie zgubić się w trawniku, więc po prostu i zwyczajnie wolał doniczkę. Bezpieczna przystań, ale wraz z pierwszymi promieniami słońca, jakoś tak… zachciało … Czytaj dalej →

„Widzicie, no czuły się niezaspokojone, one postanowienia takie codzienne, zwyczajne, że od dziś, do teraz, już po prostu odkładam, więcej, nawet i rzucam, lecę, odchodzę, decyduję się, przyjmuję, odmawiam, poszczę, żrę, biegnę, zatrzymuję się na zawsze… ruszam w końcu, z … Czytaj dalej →

„Nie. Nigdy i tak dalej. Chociaż, może i ona tam jest gdzieś w Wiedźmie Wronie Pożartej Przez Książki Pomordowane, ale jednak, nie do końca. Może to jej jakaś odmiana, ale nie ta dobra? Nie ta odpowiednia? A może jednak, wiecie, … Czytaj dalej →

„No więc trumna była na wierzchu, wieńce wciąż w rękach żałobników, a cała impreza, choć zaczęta, nie mogła się zakończyć bez wlezienia pudła do dziury, jednak, choć dziura była, pudło było uparte i wleźć nie chciało. Zawartość się mu nie … Czytaj dalej →

„Bo podcast no… Chcieli spróbować, mimo, że Wiedźma Wrona Pożarta Przez Książki Pomordowane mówiła, iż nie, ona na pewno nie i w ogóle, wszelako to nie wyjdzie, albo co gorzej, wyjdzie na złe. I już. Przecież na świecie istnieją radia, … Czytaj dalej →