Archiwum miesiąca: styczeń 2015

„Po pierwsze śnieg spadł, co było dość dziwne, a po drugie to wiecie, całkiem nie ważne co po trzecie… czwarte i piąte i szóste… Nie, no pewno, że zima wciąż na Wyspie, a i wszelako wcale nie ciepło, ale jednak … Czytaj dalej →

„Jej no… wiosna idzie. Znaczy bez urazy, nie oszukujmy się, w tych okolicach wszyscy woleliby zimę, ale bierze się co jest. No tego nie da się zmienić. Znaczy aury, pogody, pory roku. Chociaż niektórzy twierdzą, że gdzieś tam ukryta jest … Czytaj dalej →

„Coś się z nią stało. Coś nowego, coś innego, coś upragnionego, choć zaskakującego… Coś jej mocniej odbiło od środka, albo jednak pojenie tą miksturą na podobno porost włosów i talię osy, nie było dobrym pomysłem. Coś się w niej zmieniło… … Czytaj dalej →

„Pośrodku lasu, tuż za starym grodziszczem, które niegdyś tętniło życiem, rozkrzyczanymi kurami dziobiącymi, konikami rżącymi, a dziś jest ino miejscem dla wypasu niewielkich, mlecznych krowinek elfiej społeczności… stoi ona. Tam, gdzie ziemia nierówna, naznaczona, gdzie każdy krok szepcze zaprzeszłe historie, … Czytaj dalej →

„Płynna, pluszowa, ziemista, zwarta, korkowa, pienista. Parskająca, plująca, jadowita, płatkowa, piaskowa, sypkościenna, młócąca… i cała masa innych. Pan Tealight starał się dokonać klasyfikacji stanów skupienia Wiedźmy Wrony Pożartej od pierwszego dnia. Od tej chwili, gdy ją zobaczył jeszcze dziwną, a … Czytaj dalej →

„Pińć żon ma? Pińć? – dopytywały się Wiedźmy z Pieca. – Bo miłość, to się musi mnożyć, lecz czy do tego trza chędożyć? Leczy czy dp tego tak mocno trza, do każdej baby mieć nosa? Ojeblik… mała aczkolwiek wielce namolna, … Czytaj dalej →

„Uczulenie ma nowe Wiedźma Wrona Pożarta na ludzi… asz mnie dziwota no, na ludzi, jakby ją to dziwnie nagle wyróżniało… Bynajmniej tym razem na ludzi, co googla nie umieją użyć i durne pytania zadają, i na tych co nagle odkrywają … Czytaj dalej →

„Panny Poszywarki miały moc pracy w tak wietrzne zimy jak ta, która właśnie telepała Wyspą. Może i takie wietrzności wilgotne dobre były dla siewów i sprzątań światowych, ale jednak cokolwiek na psychikę oddziaływały nazbytnio… no i jeszcze na prucie. Widzicie … Czytaj dalej →

„No różne wiedźmy miewają obowiązki, nie nam oceniać, nie nam je rozumieć. Właściwie, najczęściej serio najlepiej żyć w nieświadomości i starać się nie zauważać Wiedźmy Wrony Pożartej Przez Książki, w dziwnym, lekko niespójnym półskłonie, łachocącej piórkiem Zielonego Chłopca. A tak … Czytaj dalej →

„– Dunderland Świśniewski? – Tak. – Złodziej, podrywacz i zboczeniec? W odpowiedzi ino lekki uśmiech i zmrużenie podniesionych brew. Jego dziwnie szczupłe, miękkie i białe dłonie, niczym owe dziewice nietknięte w klasztorach pozamykane, obracają między palcami naszyjnik z bursztynowych paciorków. … Czytaj dalej →