Archiwum miesiąca: maj 2014

„Od rana Pan Tealight był nadzwyczaj niepochmurny i zaskakująco różowy, oraz dziwnie pogodny. Z niewielkiej kuchni wypełnionej nim samym, zza dziwnie postrzępionej dziś i ociężałej dziwnie Zasłonki, dobiegały do każdego budzącego się w Białym Domostwie… dziwne, posępne, nisko biegnące przypodłogowo, … Czytaj dalej →

„Stanęła Wiedźma Wrona Pożarta na skałach omszonych, na suchych i chwiejnych, nad swoim Miejscem Duszy, i załkała. Przyprowadzona tam przez Chowańca, który oczyswista zajął się swoją własną bułą z pomidorem i makiem, a nie jej wenętrznym skrywanym bólem, czuła się … Czytaj dalej →

„Od jakiegoś czasu coś leżało Wiedźmie Wronie Pożartej na wątrobie. Coś, dziwne i niedefiniowalne, ale już naznaczające przyszłość kopem w wiedźmią tożsamość, czasem nocą spędzało nie tylko sen z jej powiek, ale przede wszystkim nasączało otoczenie wyziewem – nie nie … Czytaj dalej →

„Właściwie, to chodzi chyba o nadmiar skóry. Nadmiar widoczny, nazbyt namacalny szczególnie odczuwalny nazbyt depresyjnie w wąskich przejściach, których nie da się wyminąć. Tam, gdzie czubeczki włosków zdają się kurczyć, kręcić, a nawet rosnąć z powrotem, coby ino tylko nie … Czytaj dalej →

„Życie czasem wprost zmusza do pewnych eksperymentów, niczym pokrętnej wizji naukowiec, co to serio chce tylko sprawdzić jak daleko może popchnąć swoje laboratoryjne myszki. A potem jeszcze dalej i dalej. No nie można się im oprzeć, szczególnie gdy się spogląda … Czytaj dalej →

„… nie pytała. Nie chodzi o to, że nie chciała być chwalona, no nawet może i czasem pogłaskana po pleckach, klep klep klep, kilka pokłonów, jakaś hosanna, jakieś allelujki, może i litania, wspominki wypominki, psalmik i hymn nawet… Czasem wywyższona, … Czytaj dalej →

„Prywatność. Wiedźma Wrona Pożarta pewno uważała, że ją ma, a raczej… Dokładnie to wydawało się jej chyba iż jeżeli ona czegoś nie widzi, to tego czegoś zwyczajnie nie ma. A w jej przypadku niewidzenie i niesłyszenie przybierało całkiem odrębne standardy, … Czytaj dalej →

„Bzyk bzyk bzyk tak sobie bzykam. Taka w końcu moja praca, żadnych tam dwuznaczności. żadnych tam świństefek i w ogóle. Ino bzyk bzyk bzyk. Z kwiatka na kwiatek, bo przecież jednym się nie nasycę. Nie chodzi o to, iż taka … Czytaj dalej →

„Wyskoczył na nią na pewno z tego ani i z owego, zawsze obecnego gdzieś obok każdego  z nas, mało nieznanego Niewiadomokąd. Przywarował dwa kroki przed nią, w lekkim półskłonie z wrednym uśmiechem i naiwnie, bo raczej nie odważnie, pozbawiony wszelkich … Czytaj dalej →

„Przybywali niezapowiedziani. Nie pożądani, nie upragnieni, nawet niezbyt oczekiwani. Dziwnie nie mieszczący się nawet w największych marzeniach, niesamowicie niemożliwi… Przyciągani dziwną, sobie tylko znaną siłą… a może jednak byli wypełnieniem podświadomych łkań i pragnień? Może tak naprawdę owe schyłkowe, ksieżniczkowe … Czytaj dalej →