Miesięczne archiwum: Październik 2018

„Zapomniana, wkurzona, a może już tylko zrezygnowana? Spoglądająca na ten świat, w którym kobiety nie mają ni siły, ni głosu, ni nawet praw, choć na papierze jest wszystko, a jednak… najsmutniejsza z nich wszystkich. Mogąca tak wiele, ale przecież kto … Czytaj dalej →

„Przyleciało, wylądowało i postanowiło zostać. Próbowali je wyeksmitować sprzed Białego Domostwa i magią i szpadlem, i ogniem i kwasem, ale nic nie podziałało. Ni magia, ni działania bardzo ziemskie, nudne i ogólnie mówiąc sprawowane w gumowych rękawiczkach. Ni łzy czy … Czytaj dalej →

„Zapomniany tak dawno temu, że naprawdę nikt już o nim nie pamiętał. Odepchnięty z dusz, serc i myśli tyle księżycy temu, że przez ten czas układ gwiazd zdążył się zmienić kilkasetkrotnie. Po prostu już zbędny. Niemający nawet konta na Fejsie, … Czytaj dalej →

„Podobno był Pierwszym z Najpierwszych… Podobno był tym, który Wiedział, Znał Się i ogólnie mówiąc Był w stanie ograniczać bytność innych dołowaty, zagłębionych i niespójnych okolicznościowo, ale miał gdzieś tą wszelaką moc sprawczą, wykonawczą i inne tam, więc zamieszkał sobie … Czytaj dalej →

„No dobra… Tak naprawdę nie że zielony kamień. Nie jakiś jadeit, szmaragd, czy coś takiego, może i chlapniętego farbką, czy jakoś tak, no ale… jednak zielony. I dziwnie drżący? Czyżby jednak płynny kamień? Alchemiczny cud? Nie… po prostu owłosiony. Nowy … Czytaj dalej →

„Dynia ją tak w pośladek… No pewnie, że one podobno nie gryzą, ale ludzie poszaleli z nożami, tutorialami i całym tym szajsem, więc… stało się. Urąbała ją i to na mokro!!! Nie no, wiecie, Wiedźma Wrona Pożarta w znaczeniu wszelakich … Czytaj dalej →

„Chodził za nią. Taki wiecie, Liściowy Pan. Niby nic nowego, podejrzewali, że manifestował się człowieczo co roku tylko i wyłącznie po to, by za nią łazić. Jakby to było jakieś nad podziw intrygujące, czy coś? Znaczy, wiecie gdzie ona tam … Czytaj dalej →

„A tak… mawia się, że nie schodzi z twarzy, a jednak ten… wolał dupy!!! Nie miał zamiaru zajmować onej odkrytej przestrzeni pełnej słów, tych zębisk nie zawsze prostych, względnie czystych i normalnie aromatycznych, oj nie… on pragnał więcej. Pragnął miejsca … Czytaj dalej →

„Jejku no… Zaczęły się Pyrowe Ferie i Wiedźmie Wronie Pożartej znowu opadło… eeee, sumienie. Wiecie, znowu Turyścizna zjechała, znowu zaczęło się całe to dynienie, szaleństwo, a na dodatek te wszelakokształtne pumpkiny i inne tam kaboszony, kabaczki i wiecie, cukiniowate cosie, … Czytaj dalej →

„Leżą i się grzeją. Grzeją się i promieniują. Czasem coś w ich załamaniach wyrośnie, czasem korzeń je rozwali nawet, procesy wietrzenia kombinują, no ale… to trwa. A co, jeśli skała chce makeovera i to teraz od razu? No co ma … Czytaj dalej →