Każdy ma taką powieść…
tak naprawdę gdzieś w sobie. Historie opowiadane przez babcie i ciocie chętnie przypominające ploteczki z przeszłości. Nagrobki z pożółkłymi zdjęciami i dziwne kolorowanki w albumach. Daty, miejsca, listy, historia…
Każda rodzina ma też tajemnice. Przekazywane, albo pilnie chronione. I są jeszcze przedmioty, które z pokolenia na pokolenie przechodzą przez dłonie. Wiele z tych rzeczy pozostało zaledwie mgnieniem przeszłości. Wiele warto odnaleźć i przywrócić im pamięć. Od nowa pozwolić im, by zaczęły żyć.
Współczesna pogoń istnienia raczej odrzuca mądrości przeszłości. Jednakże, czyż nie pomogło by nam odkrycie faktu, iż nader cnotliwa prababcia wcale taka nie była? Że szlifowane w rodzinnych anegdotach osobowości, tak naprawdę były bardzo zwyczajne… ale ich czasy nadały im cudownego, egzotycznego blasku? Co sprawiło, że całe życie związaliśmy z określonym miejscem? Po kim mamy tak odjazdowe zdolności, albo też dlaczego w każdym pokoleniu zawsze na świat przychodzi chłopiec o ciemnej karnacji? Rodzina ma tajemnice, wiele z nich przypomina powieści fantastyczne, inne znowu noszą znamiona sensacji i grozy…
Małgorzata Gutowska – Adamczyk rozpoczyna własną opowieść. Historię miasta Gutowa i trzech rodów: Zajezierskich, Cieślaków i Hryciów. Połączonych przez przypadek, wielką miłość, zauroczenie, oraz gniew. Zwyczajnych ludzi, którzy kochali i nienawidzili, zmagali sie z losem i narzuconymi normami społecznymi. Stawiali czoła mitom przeszłości, zmieniali codzienność i pragnęli czegoś więcej. Ludzi z przeszłości, jakże intrygująco koronkowych i barwionych pobladłą sepią. Ale też tych, którzy nadali ostatnim z rodu właśnie taki a nie inny kształt. Ofiarowali im legendę i przeszłość, która intryguje i nagle, po wielu latach ponownie domaga się uwagi.
Dlaczego?
Cóż, to dopiero pierwszy tom, więc wszystko może się zdarzyć. Pierścień i dość świeża, ale jednakowoż mumia; zawiść i materializm; pragnienie wyższych idei i zwyczajna, ludzka ciekawość. Wszystkie te elementy spajają się w wartką, wciągającą opowieść o pewnym miejscu na ziemi. O pałacach i dworach. Małżeństwach z rozsądku i niespełnionych miłościach. O tajemnicach pilnie strzeżonych przez kobiety i o tych, którzy zawsze pragną zburzyć spokój. O niepewności jutra i marzeniach… Bo przeszłość tak naprawdę zawsze potrafi o sobie przypomnieć, poruszyć ucichłe struny w najmłodszych pokoleniach i wzbudzić w nich wolę zrozumienia. Odszukania tego co fantastyczne, mityczne, ale też zwyczajne. Poznania historii tych, których życie dało początek właśnie im. Jak określić tę książkę? Na pewno można nazwać ją sagą. Opowieścią o rodzinach, przeplatającymi się ze sobą wiekami, zderzającymi się sposobami myślenia i zawsze tak samo wybuchającymi uczuciami. Sensacyjnym dowodem na to, że ludzie się nie zmieniają, ale okoliczności tak? Także. Historycznym obrazem rodziny? Wszystko pasuje.
Ale tak naprawdę, to zwyczajna, ciepła opowieść o trudach trzymania się na nogach wbrew wszystkiemu. O mówieniu „nie” i owych „kolejach losu”, których przystanki bywają tak nieprzewidywalne. Jednak przede wszystkim, to powieść napisana nie „na siłę”. To smakowanie, wdychanie i lizanie, powolne zdrapywanie lukru i wydłubywanie rodzynek, a nie pochłanianie informacji. To wiele nici, tworzących mocną, choć wielobarwną linę. Rodzinę. Gromadę ludzi, która poprzez przeszłość skupiła się wokół „Cukierni Pod Amorem”.
„Cukiernia Pod Amorem. Zajezierscy” Małgorzata Gutowska – Adamczyk, Wydawnictwo Nasza Księgarnia, publikowana na Merlin.pl
