Archiwum miesiąca: czerwiec 2021

„No kurna, a przynajmniej tak pisało na opakowaniu. Żeby nie było, profilowanym… anatomicznie!!! Szczerze, puszka była jak najbardziej opisowa. Znaczy, no wiecie, widać bylo, co jest w środku. Albo raczej czego oczekiwali. Bo wiecie, w końcu jak coś się zamawia, … Czytaj dalej →

„Pojawiły się dość nagle… w tym dziwnym, przemieszczającym się lesie tuż obok Sklepiku z Niepotrzebnymi… Najpierw te dziwne, szaro-srebrzyste krzaczki przy drodze się rozrosły, one z aromatycznymi liśćmi tchnącymi Afryką, posiłkami tak bardzo mocno pikantnymi i aromatycznymi, no i jeszcze … Czytaj dalej →

„Znaczy wiecie, Bóg Pyłków. Ten, dla którego wszyscy kichają i smarczą, dla którego łkają i oczy się im czerwienią wszelako i w gardłach drapie, no i wiadomo, dziś to od razu, że koronowanie czy coś… a to ino on. I … Czytaj dalej →

„Coś było tam, gdzieś ponad nimi, ponad wypiętymi pośladkami, stopami wznoszonymi ku całkiem chyba oburzonemu niebu, ponad plecami wygiętymi, onymi myślami, lekko nie do końca na miejscu, fruwającymi dookoła… … bo wiecie, Wiedźmy z Pieca jogę teraz praktykowały, oczywiście, poza … Czytaj dalej →

„No była nie ta. Jakaś tak nie jak miała być, nie jak powinna być… … a kurde zamówili od bardzo starego, znaczy nie, że jakiś wiekuisty myśliciel im się znalazł Słupnik Ebaya Symeon, ale po prostu sprzedawca miał wszystkie gwiazdki … Czytaj dalej →

„Deszczu Cisza… … ten dziwny bezdźwięk, ale i przecież dźwięk… stuk i szelest i jakieś dziwne szepty i jeszcze, coś takiego niby wilgotnego, a jednak stałego. Niby coś niematerialnego, niby coś… coś, co sprawia, że usypiasz, wszelako się odmieniasz, a … Czytaj dalej →

„Zapukał, nie otwierali, więc wiecie, poczekał, aż ktoś w końcu nabierze się na oną ciszę na stopniach, na kroki się oddalające, znikającą sylwetkę… tak, umiał grać w te klocki. Był w końcu perfekcyjnym sprzedawną odkurzaczy. Do odkurzania myśli. WIedział jak … Czytaj dalej →

„No bo wiecie… Wielki Bóg Pandemiów, co to się chował w piwnicy i pił z Mikołajami, to wciąż uważał, że to nie on, nie jego sprawa, że go wzywają, on nie ospowiada, że z tymi ludziami to już nie wiadomo … Czytaj dalej →

„Chodziła za nim… … nie wiedzieć dlaczego, na onych swoich obutych, ale nie że wszystkich, wiecie, jednak pewno każda z tych palczastych wyrostkownic miała swoją osobowość i imię i na pewno linię emerytalną czy coś… Na onych wspomnianych niezliczonych nóżkach, … Czytaj dalej →

„To najlepsza domowa trutka jest na lepsze. Serio. No wiecie, na one Lepsze. Coto się roją, łyskają przed oczami, wszelako majaczą człowiekowi tak jakoś, no serio… jakoś tak, niby ich nie ma, ich niby nie ma, a jednak, kurde no… … Czytaj dalej →