Archiwum miesiąca: marzec 2015

„Najpierw była jedna. Magiczna i niebieściutka w swej błękitności, i zasilana siłami, o których nawet Wiedźma Wrona Pożarta nie miała pojęcia. Siłami, których moce każdy odczuwał, ale jednak wolał o tym nie myśleć, nie marzyć, nie tykać tematu… Po prostu … Czytaj dalej →

„W sosie może, albo truchełka na słonku prażone? Ale kurcze słonko marnie przygrzewa mimo tych swoich wybuchów, więc może raczej wiatrem suszone? Solone morską pianką w zalewie wczesnowiosennych kwiatów? Albo w cukrze, na słodko tak, w całkowitym ulepku, w kożuszku… … Czytaj dalej →

„Kapliczki, stojaki, wazony z kwiatami i ołtarzyki… Porozrzucane gdzie niebądź girlandy dziwnych frędzli i oczywiście świeże płatki kwiatów, rozsiane po wszelakiej powierzchni… zawsze zdawało mi się to takie okrutne, żeby kurcze fryzjerską bezlitosnością w religijnym zapędzie naznaczać biedne kwiatuszki… Kastrować, … Czytaj dalej →

„Hmmm… … właściwie, to dlaczego te smaki są tak ważne, jeżeli cały świat jest na cholernej diecie? Ci bez glutenu, ci bez robaczków, tamci bez mięska, a ci znowu polują ino na upadłe owocki, które podobno same się zabiły? Pewno, … Czytaj dalej →

„Nie wiadomo kto je znalazł. Po prostu nie wiadomo. Może i nie chcą się tersz przyznać po tym, co się wydarzyło, a może zapomnieli zwyczajnie? Może ich głowy miłosiernie odcięły im dostęp do owych myśli… A może to ono samo? … Czytaj dalej →

„Lustereczko powiedz przecie… któż jest najpiękniejszy w świecie? Oj tak. Tyle się nasłuchały tych zaklęć, wyliczanek, tych wierszyków z kiepskimi rymami i próśb oględnie rymowanych. Teraz nawet nie odbijało im się… nic. Kompletnie. Całkiem matowe, ale z dokładnie wypolerowanymi ramkami, … Czytaj dalej →

„Właściwie poranek jak zwykle zdążył się zmienić w popołudnie, nim Pan Tealight zdecydował się wstać. Ostatnio serio nie miał romansu do dni. Jakoś wolał noce i spanie i nocne podjadanie… może to ta zorza, a może przemęczenie wiosenne, czy coś? … Czytaj dalej →

„Ostatnio niebo nad Wyspą było niesamowicie rozgwieżdżone. Takie, jakby ktoś w granat szarości rozrzucił diamenty i kryształy, a potem zagubił w ten cały bajzel niemoralny, jeszcze kilka promieni słońca. Ot tak, bo mógł, bo go stać, bo po prostu chciał … Czytaj dalej →

„Pojawił się jak zwykle. Mazy barwne, różowo-fioletowe na nieboskłonie, zwyczajne pojaśnianie wszystkiego. Zamiatanie ciemności, spojawianie się jasności. Ot trochę słonka, mgiełka poranna, może nawet i przymrozek… Bo wiecie, mimo iż był to już marzec, to wciąż w powietrzu czuło się … Czytaj dalej →

„Co rano wychodziła i złorzeczyła słońcu. Że niby ma jeszcze przepisowych kilka dni zimy, że ptaki ją budzą, że światła zbyt wiele!!! Że śpiąca i zmęczona, że się jej prawa prawem światowym przecież zapewnione, zabiera!!! Że podobno za ciepło i … Czytaj dalej →