Archiwum miesiąca: listopad 2013

„… bo przecież nie każdy może srać tęczami, zresztą na dłuższą metę to musi być bolesne, no smai pomyślcie. Nie każdy da się doić lentilkami, a na dodatek ciemność jest miękka, przytulna i szczodrze dobrotliwa, no i dostępna właściwie za … Czytaj dalej →

„Rozrzucone nogi, zgięte pod podejrzanym kątem ręce, wykręcone ciało… poskręcane burzowo włosy, lekko przylepione do czoła zmyślną falą opadały w dół ku kącikowi nader śliniących się ust. Oczy zdawały się żyć własnym nader rozrywkowym życiem pod brzoskwiniowymi – zaskakująco – … Czytaj dalej →

„Przebudziła się nagle Wiedźma Wrona Pożarta Przez Książki na dziwnie wystygniętym łóżku, bez chrapiącego towarzystwa, bez Chowańca, który mógłby wytłumaczyć wszystkie te dziwne dźwięki dookoła, ale niekoniecznie to dlaczego powinno się wstać z łóżka. Coś ją chyba przestraszyło, coś w … Czytaj dalej →

„Splunęła Wiedźma Wrona Pożarta… na siebie splunęła obficie. Na owe kości z nadrukowanymi słowami, bolące, nerwy w zdaniach piekące, na mięśnie z okładek odmawiające kroczączej posługi. Podczołgała się pod drzwi ciągnąc za sobą kocyk i donośnie zawyła. Wszelkie odgłosy w … Czytaj dalej →

„Mała Wiedźma najchętniej ogólnie latałaby wyłącznie w porciętach i koszulinie. Ogólnie mówiąc może i bez, ale jakoś tego okresu w swoim życiu nie zapisała. Ale bardzo bardzo bardzo Małą Wiedźmę Zła Królowa, wtedy nią jeszcze podejrzanie lekko zaintrygowana, odziewała ją … Czytaj dalej →

„Każde miejsce ma swoje tajemnice. Każde miejsce ma swoje sekrety, szkielety w szafach i wszelakie pod dywanik zamiecione… ma swoje potwory, tajemne ścieżki, co najmniej trzy bractwa z wymyślnymi obrzędami i obowiązkowymi płaszczykami z kapturkiem, no i głupków ma. Ciągi … Czytaj dalej →

„Wiele takich prawd trzyma w swych wymyślnych kazamatach, w dybach, łańcuchach, włosiennicach, na wilgotnych posłaniach z myszy i szczurów, w wilgotnej muzyce ułożonych magią kamieni, pośród zabawnie uformowanych koprofitów i ogólnej degrengolady… karmione wyłącznie tym, co nieistotne. Bo i po … Czytaj dalej →

„Chociażby nie wiadomo jakbyś się starał, jakbyś zgłębiał wiedzę, zaliczał kolejne pomylone kursy, przełamywał dziwnie brzmiące, ale serio mocno naukowe tytuły na połówki, a potem dorzucał do nich habilitacje… gdybyś nawet na smoku udał się w głąb żar niosącej góry … Czytaj dalej →

„Budzi się powoli, jak zwykle przestraszone Wiedźma Wrona i wtedy ktoś zwyczajnie wyłącza światło. Najpierw te najmniejsze, drobniutkie, najbardziej pieszczotliwie oliwione trybiki, zasypiają. Po nich idą większe i śrubeczki, i wkręty, i sprężyny. Nakładki i wszelako nienazwane elementy wyposażenia milkną, … Czytaj dalej →

„Wplątało się w codzienność Wiedźmy Wrony Pożartej owo zabawne, pluszowe, małe Przedzimowie. Puchate takie, lekko zaokrąglone, z małym ogonkiem, w miejscu, w którym zwykle powinny być ogonki, o wielkich, czarnych oczach i dziwnie malutkich dłoniach i nagich, szarych stópkach. Jak … Czytaj dalej →