Miesięczne archiwum: Lipiec 2020

„Wiecie jak to jest, jak rodzice mają finezję i wszelako, mimo wszystkich onych namawiań rodziny i przyjaciół, i to tyh dobrych, prawdziwych przyjaciół, nie tych, co chcieli się dostać na przyjęcie, wiecie… nie, ci po prostu ubaw mieli na Fejsbuku … Czytaj dalej →

„W beczce. No szczerze. Z beczki wystawały maciupkie pręciki i macki, takie chwytaczki, jakieś odrostki, wszelakie łapki, pazurki, to co gilgocze i drapie, ale też łachocze i gilga i jeszcze smura i czasem głaszcze, a nawet… ekhm, no co komu … Czytaj dalej →

„Pani Wygódka była sławna. Wiedziała o tym i wiecie, skołowała sobie własny biznesik i swobodnie, ale też całkiem legalnie, dusiła z niego cząstki na toaletowy najmiękciejszy, na wszelaką poprawność poddupków i jeszcze lustereczko malutkie, wiecie, tak dla lekkiej perwersji, bo … Czytaj dalej →

„Ale no… Bo widzicie, wszystko jakoś tak, no jakoś tak po prostu się wydarzyło. I to na raz wszystko… jakby diabeł ogonem, ale przecież i on brał w tym udział, więc to nie mógł być tylko on, ni anioł, czy … Czytaj dalej →

„Był brutalny, oj był. Miał nawet ten pokoik z nożami i wiecie, foliowym dywanikiem i ścianami łatwo zmywalnymi i jeszcze… te siekierki w różnych rozmiarach, skalpele i taśmy, okowy… oj miał to wszystko, z najlepszych materiałów. Miał… I był brutalny, … Czytaj dalej →

„No jakoś tak się mu przytrafiło. Nie żeby tańczyło, czy coś… nie uprawiało też jakichś dziwnych, nadmiernych sportów, czy siedziało w kucki zbyt długo… seryjnie… Nie było baletnicą, nie strzykało, nie bolało, nie sprawiało widocznych wrażeń, ni nawet nie wydawało … Czytaj dalej →

„Ojejku, jaka z niej była miągwa, ciamajda i wszelaka pierdoła. Kompletna idiotka, bałwan, ale też i… chciwa małpa. Oj tak, chciała wszystkiego, tylko dla siebie, teraz i od razu. Na zawsze. Wiedziała też wszystko, ogólnie mówiąc była najpiękniejsza, najcudowniejsza, we … Czytaj dalej →

„Bóg Odpowiedzialności w końcu był tym, kogo się spodziewali. Ostatnimi czasy rzeczywiście wielu z nich się tworzyło, rodziło, wyłaniało z marazmu wszechświata, a może, ktoś śnił… Ich śnił? Ktoś twierdził, że świat potrzebuje boskości, a ten wmawiany sobie przez wielu … Czytaj dalej →

„Jedna. Numer 329. Pogięta, z błędem drukarskim i na dodtek źle przycięta… ale z rysuneczkiem pięknym, wciąż żywym i barwnym, jakby pochodziła ze starej mnisiej księgi, nad którą ktoś oślepł do końca, ale inny ktoś ją chciał wkomponować w coś … Czytaj dalej →

„Nieskromny Dżentelmen był osobnikiem nader swojskim, aczkolwiek jednocześnie naprawdę stroniącym od ludzi. Wiecie, taki wybitnie, kameralnie mocny introwertyk, ale jednak… … wciąż zajebiście fancy. Ubrany tak, że zapewne każdemu by szczena opadła, oczywiście takiemu, co się zna na cenach i … Czytaj dalej →