Archiwum miesiąca: luty 2019

„Bo widzicie, Wilk też miał Babcię. I też miał koszyczek i misję, by ją wykarmić i wysłuchać, i ogólnie mówiąc naprawdę ją kochał, ale Czerwony Kapturek była białą blond dziewczynką, więc to o niej pisali. Jebani rasiści. Że wilk szarawy, … Czytaj dalej →

„Nic zaskakującego. Raczej coś aż nazbyt zwyczajnego, iż otwierając po raz pierwszy każdego dnia drzwi do Sklepiku z Niepotrzebnymi, Pan Tealight witał na progu coś, kogoś, lub coś pomiędzy onymi, lekko zdefiniowanymi. Po prostu wiedział, że na pewno coś się … Czytaj dalej →

„Bo widzicie, ona nie chciała do obrazu. Bo jakoś tak chciała sama w sobie i na zewnątrz i wewnątrz i pomiędzy tymi czterema gałązkami… bo tak miało być i już, bo inaczej nie mogło, bo ona… Może i była tylko … Czytaj dalej →

„Pływał sobie ponad Wyspą, czasem tylko nurkując rogami w morzu, płócienny, a może nawet i lniany, nie do końca byli pewni… barwny bardzo, zapewne olejny… połykujący w miejscach, gdzie malarz nałożył zbyt wiele farby, gdzie zagiął ją, by zamarzyć o … Czytaj dalej →

„Wykluł się był on dwa dni temu chyba, może trzy, z takiego starego, czekoladowego jajeczka z rzezaniem takim wprost koronkowym, sreberkiem nałożonym, próby najwyższej, i malowanym i zdobionym, i klejonym i jeszcze oczywiście bardzo mocno wiekowym, więc nikt od dawna … Czytaj dalej →

„Ale nie żeby gotowała?! Full catering! Serio!!! I to jeszcze z tymi wszelakimi opcjami, jak one bezgluteny, bezjajeczności, tylko zielone, ino białe… wszystko jest. Nawet wersja dla najbardziej wybrednych, czyli sama woda, ale droga i w butelce ze wzorkiem oraz … Czytaj dalej →

„Die hard lub lekko… właściwie, to przecież nie ma tak, że na pewno sobie wybierzesz jak to będzie, choć nawet wiesz, że będzie, to może nie pójść tak jak myślisz, albo coś się zmienić nagle, albo ty sam… No ale, … Czytaj dalej →

„Bezsenność w Melsted była jakby o wiele bardziej namacalna. Jakby jeszcze nie bóstwo, ale już coś tak blisko, że szukałeś i studni i kamienia, i pieńka i ofiary, i flaszki, coby samemu przetrwać jakoś i… do cholery jasnej jeszcze ta … Czytaj dalej →

„To był ten czas. Niestety. Znowu. Nie żeby nie lubił, naprawdę. Nie o to chodziło, ale puszące się, wredne Love łażące mu po pokojach to już nazbyt wiele! Tłuściutkie i objadające się węglowodanami i tłuszczami. Upierdliwie milusie, spoglądające w oczy, … Czytaj dalej →

„No wiecie, to przecież logiczne, czyż nie? On był jedyną, często, łagodzącą ustrojowością, którą można było wykorzystać nie tylko wtedy, gdy przez przypadek kogoś zaciukaliście… w końcu nie tylko to było złe. Mogliście na przykład zjeść czerwone mięso, czy śmieciowe … Czytaj dalej →