Archiwum miesiąca: luty 2013

„I znów popcorn pykał, rajcując się na niewielkich płytkach, podgrzewanych darmową i nader ekologiczną wściekłością wiedźmich PMSów. I znów lały się w krzaczkach z bombelki bąbelki, w których moc oraz aromatyzację, tudzież totalna bulgotliwość, nikt zwyczajnie nie wnikał… czasem tak … Czytaj dalej →

„Wiedźma Wrona Pożarta Przez Książki właściwie nie wierzyła w SensSwojegoBytu… a dokładniej uznawała, że sensu żadnego w bycie własnym nie ma. Bo i jaki miałby być? Jako kształtny i jako kolorowy? Czy obły, czy chropowaty? A może wygórowany i niedotykalski? … Czytaj dalej →

„Nie trzeba było właściwie szukać, nie ukrywały się wstydliwie, nie unikały ludzi… one chciały być znalezione. Zwykle jęczały cichutko pogniecione, tuż przy drodze, na plaży pomiędzy kamieniami, wciśnięte w krzaczki przy rzeczce, lub ot przywiane tam, w ramach flag przyszłych … Czytaj dalej →

„To wszystko wina tej cholery Przypadka. Łazi toto po świecie, gubi się, map nie ma, GPS go nie rusza, atechniczny taki… i potem tak jest no. Trafia na kogo padnie i bęc od razu! I wali, na oślep, nie celując, … Czytaj dalej →

„… czasem patrzy Pan Tealight, patrzy i cieszy się, że wciąż tak patrzy i oczu dalej nie ma!!! Ale gdy tak w Ojeblika opowieści piejne zasłuchany myśli, że może jednak jako bezuszny, ma tylko omamy? A Ojeblik, mała ucięta główka … Czytaj dalej →

„Świat się trząsł. Wyspa nie tyle dygotała, co podskakiwała, jak osobniczka dość zdesperowana podczas nader agresywnej zumby… Pan Tealight ostatnio z przerażeniem odkrył jak mogą wyglądać kobiety zazumbione. Dotąd bał się zamkniętych muzycznie naznaczonych pomieszczeń. I piorunami walącej Wiedźmy Wrony … Czytaj dalej →

„Chowaniec Wiedźmy Wrony Pożartej miał problem. Znaczy zwykle miał ich całą masę, kolekcję w ogóle, ogólna typologię i systematykę, oraz zdjęcia w albumiku, do tego klasyczne znaczkowe miniaturki w klaserze… ale ten jeden jedynym, nader cykliczny problem wiązał się z … Czytaj dalej →

„Dzień, w którym wszystko się skończyło zrozumiał, że się narodził, gdy Zła Królowa przestała odzywać się do Małej Wiedźmy. A raczej Wiedźmy Wrony Pożartej… bo wtedy ona sama przekształciła się w coś więcej. Coś innego, coś bardziej nieokreślonego, ale dla … Czytaj dalej →

„Prysznicowa Dola i Niebożę Odpływowe, zwane potocznie Bulgotem, miały pewien, dość niezwykły problem. Ot jakąś taką ułomność. Coś, co nie powinno się zdarzyć, no nie im! Coś, co niszczyło ich codzienność, psuło wzajemne stosunki… właściwie wzajemne i ze wszystkim innym, … Czytaj dalej →

„Zła Królowa nigdy nie stworzyła Małej Wiedźmie nie tylko rodziny, ale nawet nie ofiarowała kołyski. Poddani spoglądając na niewiele, a może zbyt wiele, rozumiejącego, różowego, śliniącego się i dziwnie spoglądającego berbecia, znosili pod drzwi zamku co się dało. Mleko i … Czytaj dalej →