Archiwum miesiąca: czerwiec 2016

„Była srebrnouszną, która śniła opowieść o Niebieskookich, dziwnych tworach, ludzkokształtnych, a jednak, nie ludziach… Była tą, która dzwoniła uszami, której wiatr nie dmuchał, ale prawdziwie grał na wiszących z małżowin sreberkach… Była… też tą, która jako jedyna na Wyspie natrętnie … Czytaj dalej →

„Leżały. Jedne takie gołe całkowicie, wiecie, kompletnie gładkie, albo ino odrobinę chropowate swoimi krystalicznymi wstawkami, wtrętami i żyłkami czegoś mineralnego inaczej. Inne znowu włochate mocno, lub miejscami, plackowato włochate. A właściwie, kurcze, to nie wiadomo czy one wolały włoski, czy … Czytaj dalej →

„No nagabywał ją. Listownie, macalnie zboczenie i namacalnie względnie akceptowalnie chyba. Wyskakiwał jak ten czub z pudełek, piekarników, lodówki, pogryzał jej aurę i cień macał… przymilał się, kusił, a ona nic. No niente i nada. Kompletnie go olewała. Nie chciała … Czytaj dalej →

„Ogólnie mówiąc… … ona była jedną z tych, a może jedyną, która budziła Bogów. Tych zapomnianych, porzuconych, tych mało przebojowych. Nie tych, co to teraz są na topie, żadnego mainstreamu, jak zawsze. Tych innych. Wiecie, tych całkiem innych. Coś w … Czytaj dalej →

„Ogólnie mówiąc, było ich wiele. Mnogo… Strasznie dużo!!! A ona, z czystej, durnej ciekawości, sobie je macała. Bo wiecie, innych chętnych nie było, a światy niczym koty, lubiły być głaskane, drapane za uszkami, leciutko trącane i oczywiście lubiły mieć dostęp … Czytaj dalej →

„Zjechali się ludzie na Wyspę w ilości nadmiernie przytłaczającej, więc Wiedźma Wrona Pożarta przeszła w stan permanentnego maskowania. Nie dość, że ubierała się na czarno, to akurat jak zwykle, to jeszcze maziała sie po ryju taką ciapają, która nie dość, … Czytaj dalej →

„Czasem, chociaż pewno częściej, niż się Wam wydaje, Wiedźma Wrona Pożarta Przez Książki przeczesywała swoje półki, wietrzyła je, odkurzała, czyściła i polerowała. Może i były obwiśnięte i miały zakwasy, może mimo białości miały też widoczne rozstępy… ale były jej. Może … Czytaj dalej →

„Tak było i już. Ona była wiedźmą, zwyczajność w zwyczajnościach, całkiem stary przepis i serio bez nowoczesnych domieszek, no nigdy się na nie nie zdecydowała, i nie zamierzała tego zmieniać. Jakoś tak… nie podchodziły jej!!! No i wiecie, nie było … Czytaj dalej →

„Chyba tak to należało nazwać, naprawdę… Chyba? Bo widzicie, może nie była goła, jak tradycja chyba nakazuje, ale kamień był. Hmm, aczkolwiek kamień był jeden ino, choć sporawy, i miał koliste wgłębienia, ale nie był kręgiem z ostrymi szpicami wbijającymi … Czytaj dalej →

„Siedzieli przed Białym Domostwem. Niczym wiecie, stare małżeństwo popatrujące ze skrzywieniem na podrzucone im wnuki, z którymi serio nie chcą mieć dziś żadnych kontaktów, ale przecież dziecku się tego nie powie, jakoś niewyględnie tak, ogólnie niegrzecznie… a wkurwiające smarkacze dziwnie … Czytaj dalej →