Archiwum miesiąca: kwiecień 2013

„Właściwie to wszyscy mieli już dość i wszyscy tego chcieli. Wolności, pierwotnej bliskości natury, świeżego powietrza chwytanego haustami, obcowania z każdą wzrastającą nadzieją i zieloną przyszłością spełnionych życzeń… Ale jak docierało co do czego, to w rezultacie nikt tak naprawdę … Czytaj dalej →

„Zwyczajowo lustra nie były produktem i dziwacznym, nieprzyjemnie nagminnym zbytkiem, mile widzianym u Wiedźmy Wrony Pożartej. No dobrze, właściwie w Chatce wisiało jedno lustro, w łazience, wywalczone przez Chowańca, co to sobie twarz musiał, a i uszy, odpluszać z nadmiernego … Czytaj dalej →

„Usta, usta, usta… wszędzie te usta. Jedne wąskie, niczym okrutne, nasycone jadem szparki, inne zadziwiająco wilgotno kuszące, szerokie, gotowe, by wciągnąć cię do środka, gdziekolwiek owo środka jest. Jedne mają większą górną wargę, jakby chciały cię ucapić, drugie znowu obwisłą … Czytaj dalej →

„Były sobie czasy, gdy Miłość była najważniejsza. Oficjalnie wszyscy pławili się w myślach, że to obciach, że passe, że jakże niemęskie, a i babom nazbyt mącące pod kopułkami.. ale i tak wszyscy czekali, aż ich ona Miłość ucapi. A w … Czytaj dalej →

„Panna Oczywiste przybyła z Wiosennym Wiatrem. Na gapę właściwie się załapała, przez zachłanny przypadek i całkowicie bezmyślnie. Oczywiście! O swoim oczywistym przybyciu poinformowała barwnymi, krzykliwymi plakatami, treścią wyrytą odrzutowcami na chmurach, herodem o schrypniętym głosie i oczywiście przypomniała bilecikiem każdemu … Czytaj dalej →

„Gdyby nie kupy byłoby jak w bajce: tak kolorowo, niesamowicie, niemożliwie i objawowo, i magicznie tęczowo, ale rzeczywistość namacalną zmysłami Żłobu dla Nader Niedopieszczonych Jednorożców, czuć było już z daleka. Cholernie smukłe, rogate koniska w pastelowych odcieniach przeterminowanych rzygowin, znowu … Czytaj dalej →

„Hodowla Uszanych Palcatek nie prosperowała, choć była taka potrzeba. Umieszczone na wyciągniętych palcach wszelkich dłoni malutkie, srebrne uszy, były w stanie pomieścić więcej niż zwyczajne uszy, a jednak… Pan Tealight uważał, że Wiedźma Wrona Pożarta Przez Książki nie tylko bezczelnie … Czytaj dalej →

„Wiedźma Wrona Pożarta czekała na niego przewrotnie cierpliwie, smakując każde chwile z trzepotem wszystkich dusz i jedynego serca (co jak co, ale wiedźmy dusz więcej potrzebują). Właściwie chyba każdego dnia czekała. Inaczej nie mogłaby otworzyć rankiem oczu, a odpowiednia porą, … Czytaj dalej →

„Wychodziła zwykle nocą, odprowadzana dramatycznym, autentycznie operowym chrapaniem Chowańca i cichym posapywaniem Chochela. Nie widzialna dla obrazów i pluszowych misiów, olewana przez Wenę. Niewidzialna dla tego świata i tych wszelako nierównoległych innych, wiszących sobie to tu, to tam, niczym zapomniane … Czytaj dalej →

„Wiedźma Wrona Pożarta bała się świata. Nie tego zielonkawo-gałęziastego, nie tego z kamieni, fal morskich i wszelakich nierówności, nie tego rozbuchanego mocą nadciągających oczekiwań, misiowego, obrazowego i pluszowego, z trzęsącymi się okładkami i trzepoczącymi stronami, ale tego zwanego… współczesnością. Od … Czytaj dalej →