Miesięczne archiwum: Czerwiec 2019

„Prawie nierozpoznawalni. Prawie. Prawie tacy sami… … ino jak potrzesz, to się wydaje który jest który. Albo jak wiatr zawieje, albo jak, no wiecie, ktoś coś, puff… i przyjeżdża straż pożarna. Nadzwyczaj niesamowici ludzie! Zaprawdę wielcy!!! No ale do sedna … Czytaj dalej →

„Tak się jakoś zaczęło, że jak zwykle tak bywa, to oczywiście nikt nie zauważył pierwszego razu. A może i nawet drugiego, czy trzeciego? Może dopiero ten trzeci kochał naprwdę i naprawdę jej żałował? Może to było tak? Ale nie dało … Czytaj dalej →

„No wiecie, w końcu miał kasę, więc tak naprawdę wszystko było mu wolno. Nawet wyrywać Wiedźmę Wronę wielokrotnie spaskudzonymi tekstami… Oczywiście, że w końcu dostał z liścia, ale jakoś dziwnie i pieszczotliwie to przyjął. Może i zboczeniec? Ale bogatym wolno … Czytaj dalej →

„Łyskająca cekinami, wirująca, piękna. Z włosami czarnymi, lekko połyskującymi, upiętymi wysoko, tak, że żaden się nie wysmykiwał. Z koroną małą, szeroką spódnicą do połowy łydki i koszulką obcisłą, odsłaniającą żebra i mięśnie, i oną pierwotną nicość przez wielu zwaną oną … Czytaj dalej →

„Niespodzianka. Widzicie, podobno wszyscy tak bardzo je lubią. To największe kłamstwo na świecie!!! Najgrubsze, najbardziej czycone, by tylko wyjść z twarzą z łez innych. Najohydniejsze, brudne i cuchnące starą pyrą z kopca zmieszaną z buzującym rozpadem kapuścianym głąbem. Wiecie, ten … Czytaj dalej →

„Wprowadziła się. Olała czynsz i zaczęła budować i płodzić. Nosz kurde no, większego horroru nie było na stanie? Wiedźma Wrona Pożarta odmówiła wychodzenia z Chatki i trzeba ją było na codwutygodniowe sprzątania zwyczajnie wiązać i wynosić na tarasik. Dalej mówiła, … Czytaj dalej →

„No właśnie. Ale tak to jest jak się na pchlich marketach kupuje cokolwiek. A ostrzegała. Wiedźma Wrona Pożarta im mówiła, żeby nie, żeby jednak w IKEA… Nie posłuchali. Znowu. Zawsze tak jest, że nie słuchają, a potem wielce wyrzut, że … Czytaj dalej →

„O rany jak skurczybyk fałszował!!! No nie macie pojęcia. To już nawet nie chodziło o to, że uszy odpadały, bo to ino lekko, temu co uszu mu ubyło, ściszało muzę, a on walił mocno i silnie, nagłośnienie pewno i jakieś … Czytaj dalej →

„Zdarzył się też i Komik. Bo w świecie musi być wielka równowaga. Nawet jeśli jest pyskata i wszelako szczerabata i wkurzająca… musi jakoś się umościć na świecie, musi się w nim zadomowić i jeszcze na dodatek wypełniać swoją ważoną powinność. … Czytaj dalej →

„… bo wcale nie chodziło o zabawę. Bo przecież ona zabawa naprawdę nie była dla każdego, choć wciąż jeszcze nie zdawali sobie z tego sprawy. A może jednak zdawali? Może jednak, ona wiedziała na pewno? Zawsze przecież wiedziała. Wszystko. Upierdliwie, … Czytaj dalej →