Archiwum miesiąca: grudzień 2013

„Pan Tealight od pewnego czasu nosił się z pewnym zamiarem. Z owym własnym marzeniem miłosiernie wciąż zakutanym po uszy w kocykach, pledach i pieluszkach. Ulokowanym w nosidełku w kwiatuszki z zestawem piszczących zabawek. Jeszcze kwilącym, z grzechotką i smoczkiem, jeszcze … Czytaj dalej →

„Nie zdarzało się to często, a jeżeli już, to byli przygotowani. Wypatrując poprzedzających to znaków, wszelakich znaków: drobin i zakłóceń, zmarszczek na powierzchni herbaty, dziwnych skoków tempeartury, a nawet figlarnie ukształtowanych kamieni, zawsze mieli przy sobie wszelakie to, bez czego … Czytaj dalej →

„Gdy dzwonił zbierali się wszyscy w Wielkiej Sali w Dziwnych Podziemiach Białego Domostwa, która miała jedną, cudowną właściwość, a nawet i dwie. Po pierwsze sama się sprzątała, a po drugie, niezależnie od rozmiaru czułeś się tam dobrze, niezależnie od ciążącej … Czytaj dalej →

„Jeżeli jeszcze nie wszyscy wiedzieli, a zapewne było takich wiele, choć raczej wydawało się im, że wiedzą… ale sami wiecie jak to jest. Człek nie myśli, nie czyta, nie zna, ale pewien jest, iż wie o co chodzi, z czym … Czytaj dalej →

„Nadmiernie rubasznie otyły mężczyzna, z bogacie zarośniętą częścią twarzową – na szczęście tylko tyle widział świat i cieszyło świata to, że o zarośnięciu reszty ma tylko ową cudną nieświadomość, resztę zakryły czerwone, puchate szatki, wersja: krótki szlafrok i pumpy, zdobione … Czytaj dalej →

„Zapatrzyła się Wiedźma Wrona, zamyśliła. Po szybach Chatki powoli, dziwnie leniwie, spływały ciurkając sobie wody. Rozlewały się w sploty warkoczowate, w sprężynowe pomieszania, w owe dziwnie malownicze zakola… łyse. Omijały ptasie obsrańce – wielce tam wyraz naturalnego dobrego, ptasiego usposobienia … Czytaj dalej →

„Niegdyś to były ozorki w sosie chrzanowym. Dziwnie gadatliwe, dziwnie się zawsze wtrącające w procesy nie tylko trawienia i dziwnie zaskakująco odbekujące poprawnie całą tabliczkę mnożenia. Gdybyście jeszcze nie wiedzieli, to Wiedźma Wrona Pożarta w języku matematyki płynna nie była. … Czytaj dalej →

„Nie wiedzieli co się dzieje. Podejrzliwie tym razem Wyspa milczała, nie informowała ich o tym, co się działo, a działo się wiele… aż można by rzec, iż nazbyt wiele, na dzianie się bez ich udziału. Dlatego Pan Tealight i Ojeblik … Czytaj dalej →

„Nazywali go Szalikiem po Wiedźmie, bo głupio byłoby wprost napisać, że z Wiedźmy był, że tak właściwie nigdy nie znikał, choć było lato, choć ciepło rozpuszczało członki, że zamotany w swoich trzech metrach bardziej żył niż ona. Ot taki tam … Czytaj dalej →

„Był kopalnią wszystkiego, encyklopedią miejsc i zdarzeń, historią światów i wszechstronnym Who is Who. Najnowsze ploteczki przyczepiały się do niego jak wygłodniałe muszki do swieżego gówienka. Najbardziej soczyste wieści łapał w sieci z doprawdy drobnymi i nie lecącymi oczkami… Dodatkowo … Czytaj dalej →