Archiwum miesiąca: marzec 2018

„Zewsząd słyszeli te szepty, piosenki, nakazy, błagania, lekkie proszenia, myślowe przymuszania… by rosły, kwitłyby się wiosenniły wszelakie zieleninki, krzewiny i drzewa. Słyszeli je, ale nie brali udziału w onym zaśpiewie. Nie składali nowenn, nie pisali psalmów, po prostu wiedzieli, że … Czytaj dalej →

„Chatka Wiedźmy miała swój, nie do końca taki tajemny, Tajemny Stryszek i było jej z nim okay. W końcu jakoś musiał dzielić się na górę i dół. No i jakoś tak dach chciał mieć swoją miejscówkę, odosobnienie, ale też… widzicie, … Czytaj dalej →

„Właściwie, to jak z nią było? Bo nie wiedzieli. Naprawdę, czasem nie byli w stanie ni tego zrozumieć ni nawet ogarnąć, zdefiniować, opisać, odmalować. W jaki sposób ona to dookoła i jej i nich to samo, jakoś ono wszystko widziała … Czytaj dalej →

„Trząsł się i telepał na gałęzi… zapomniany, przeterminowany. Wiecie, taki balonik w kształcie Mikołaja, tego ze świętych. Znaleźli go zaraz za zakrętem, chcąc wyprawić się na dłuższą wędrówkę, ale nagle jakoś im przeszło. Ona już nie chciała, on odczepił balonik, … Czytaj dalej →

„Wszystko zaczęło się od kolejnej kłótni pomiędzy Księżniczkami, Królewnami Po Best Before i Wiedźmami z Pieca. Gdy tylko coś ono zawisło w powietrzu, wiecie, to coś, co sprawia, że się baby za kudły biorą, bo akurat mają taką ochotę, ono … Czytaj dalej →

„Czy uznawała je za sny wszystkie? A kto to może teraz wiedzieć? Po tylu latach pewnie sama się gubiła w stworzonych przez siebie definicjach, ale ponieważ ostatnio strasznie smarczyła… więc wiecie, spała mniej, dziwaczniej i pokrętniej. Dlatego tak jej pilnowali. … Czytaj dalej →

„Znalazła go na spacerze. Ot tak po prostu czasem się zdarzało i tyle… nie wracała z nich sama i właściwie, właściwie już do tego przywykli, ale nie do końca. Czasem się bali, czasem byli zaintrygowani, a czasem woleli tego nie … Czytaj dalej →

„… a wszystko przez jej zatkany nos. No dawno nie była tak chora, wiecie, obsiąpiona dosadnie dookoła ust i nosa, wielkiego, większego niż zwykle, zasmarkana, właściwie nie tyle zasmarkana, co z wyrazistymi, małymi wodospadami cieknącymi jej z dziurek od nosa. … Czytaj dalej →

„Pojawiały się powoli… Nawet bardzo powoli, tak, że początkowo nikt ich nie zauważał, początkowo, nikt nie słuchał, widział, początkowo nie zwracał uwagi. Ot po prostu zwykłe plamy na dziwnie ruchomej zwykle powierzchni, ot kolejna doskonałość niedoskonałości… wiecie, w tym miejscu … Czytaj dalej →

„No dobra, wielu miało mu to seryjnie za złe, bo raczej w tych okolicznościach przyrody nadranności była dość drażliwym tematem. Takim naprawdę nietykalnym w rozmowach, lekko taboo… z jednej strony każdy wiedział, że nie, tego się nie robi, ale z … Czytaj dalej →