Archiwum miesiąca: styczeń 2017

„Przylazła Niewiosna i zaczęła się domagać uznania jej za piątą porę roku. Głośno się domagała i donośnie, używała słów wybrednych mniej lub bardziej, ale też i rzucała w powietrze różnymi przedmiotami, z których większość dawno już straciła dobrotliwość ważności spożywczej. … Czytaj dalej →

„Pojawiły się nagle i wcale nie było w tym nic dziwnego. Widzicie, czasem rzeczy się pojawiały w Sklepiku i tyle, a czasem znikały i też nie było to wielce szokujące, chyba że chodziło o ukochany kubek Pana Tealighta, czy puszkę … Czytaj dalej →

„Właściwie… … widzicie, mimo niepijactwa Wiedźmy Wrony Pożartej i jej wszelkiej nienawistności ku procentom – poza czekoladą koniakową z Lindta – to postanowili, że zaszaleją. Tak po prostu, ale jak już, to po prostu i do końca. No i postawili … Czytaj dalej →

„Znaczy… No nie było to jakąś wielką tajemnicą, że Wiedźma Wrona Pożarta kochała dostawać pocztę. Była od tego zwyczajnie uzależniona. Od kopert niewielkich kryjących cudowne niesamowitości, maleńkie wisiorki, kamienne drobiazgi, cudowności połyskliwe mniej lub bardziej, albo drewniane rzeźbienia, albo wiecie, … Czytaj dalej →

„I w tym był wiecie problem… ileż to by spraw uprościło, ile problemów by zniknęło, gdyby zwyczajnie, tak po ludzku, lub słoniowemu bo podobno one tez coś fermentują sobie, można ją było urżnąć? Wiecie na amen, albo chociaż do tego … Czytaj dalej →

„Szkuner, kuter, łajba, łupina, żaglowiec, sterowiec… okręt, dłubanka. Nie potrafili się zdecydować. Kompletnie. Niby wszyscy widzieli co się stało, ale jednak nie byli pewni. Tak, mieszkali na Wyspie, ale jak u wielu rybaków pływanie to mała konieczność, tak i u … Czytaj dalej →

„Nie chciała i już. Pan Tealight dorobił jej zameczek i srebrny kluczyk, okuł jej rogi metalem w kwiatuszki dziaranym i oczywiście brzegi opatrzył, a potem pozwolił jej się totalnie zamknąć i milczeć. I nie dać się czytać… dla Wiedźmy Wrony … Czytaj dalej →

„No dostała rybą… Żeby nie było, to nie jakąś flądrą, czy wiecie chudeuszem wszelakim, tudzież ino oskórkiem lub ościami. Nie. Dostała tłuściutką fiszą. Taką wiecie, ready to eat jeśli ktoś lubi surowe. Taką ot ino do nadziania na patyk po … Czytaj dalej →

„Pośród wichury i ulewy, gdy wszystko jakoś tak lata, unosi się i nie dba o grawitację… one urządziły koncert. Pewno coś z akustyką im pasowało, może i wilgoć dobrze wpływała na struny gardłowe, no ale… przecież to nie marzec. Oczywiście, … Czytaj dalej →

„Jeden do jednego daje dwa, ale nie zawsze, bo czasem… no właśnie, czasem wychodzi trzy, a czasem jeden i wcale nie musi to być bardzo zaskakujące. To dlatego Wiedźma Wrona Pożarta mimo swego zamiłowania do symetrii, wszystkiego po trzy, tudzież … Czytaj dalej →