Archiwum miesiąca: luty 2018

„Nie istniał. Po prostu go nie było. Zamiast niego istniała wyłącznie szarobura dziura wypełniona miałkim żwirkiem, chyba granitowym, z kilkoma kaczeńcami po prawej, strzegącymi czegoś mniej więcej podmokłego, niewielką łachą piasku z żonkilem, którego nie powinno tutaj być i… no … Czytaj dalej →

„Nieoczekiwała niczego. Właściwie pogodziła się ze wszelką nieuchronnością pecha, wpadek, wszelkiego niepowodzenia i aczepliwości kasy, jeśli chodzi o jej własną osobę. Pogodziła się z tym, ale wciąż nie umiała tego pogodzenia się zaakceptować. Po prostu nie mogła. Nie chciała. NIEEEE!!! … Czytaj dalej →

„Jeżeli chodzi o gryzonie, to Wiedźma Wrona Pożarta, to jakoś miała dziwny stosunek. Z jednej strony z Myszki Miki to wolała tego tam kreskówkowego psa i wujka od trojaczków kaczorowych, ale z drugiej, no wiecie, zbyt dobrze znała ten zapach… … Czytaj dalej →

„Na początku myśleli, że to tylko chmura, że może będzie padać, może nawet śnieg, może nawet niebieskie misie żelkowe? Może? Oj, ta durna naiwność Wiedźmy Wrony Pożartej… nigdy z niej się nie wyleczy. Wiecie, zawsze widzi coś innego, zawsze się … Czytaj dalej →

„Pluła. Umiała jadem strzelić z oczu i spopielić człowieka machnięciem brewek i rzęs. Mogła gryźć, drapać – w zależności od stanu paznokci, albo przerzucić swój ból na kogoś innego. No mogła wiele, ale miała opory. Ludzie ich nie mieli, więc … Czytaj dalej →

„Nie żeby Sklepik miał jakieś braki w wymiar wszelakich istot zapomnianych, sporadycznie wypożyczanych do powieści i filmów, czy też wiecie, legendarnych, ale jednak skórozmienni… ci prawdziwi, byli rzadkością. Ci którzy by się przemienić w swoją zwierzęcą postać musieli narzucić, lub … Czytaj dalej →

„Oczywiście, że istniały inne. I oczywiście, że istniało inne życie. Takie, które rozumiało każdą kroplę wody i było w stanie stworzyć o niej poemat i jeszcze mieć z niej pożytek, no i to, które kochało wyłącznie błoto i takie… co … Czytaj dalej →

„Chyba ostatnia. Może najbardziej zakochana? A może po prostu najdłużej karmiła się oną wstrętną nadzieją? Nie wiedzieli nawet w kim się zakochała. Nie mieli pojęcia. Nie wiedzieli za kim łkała, na kogo się wyszykowała, a może jednak założyła wnyki i … Czytaj dalej →

„Okay. To nie było do końca normalne nawet jak na ich świat. Nie było normalne nawet w otoczeniu onych wszelkich dziwactw – znaczy gdybyście tak zajrzeli przez okienko i zobaczyli to zbiorowisko stworów, przedmiotów ucieleśnionych i duchów… ogon smoka zwisający … Czytaj dalej →

„Spadł. Najpierw oczywiście snestormował się lekko, pływał poziomo, jakby cała Wyspa była jego wielkim akwarium, w którym nic nie poruszało się z góry na dół. No, chyba że ktoś by śnieg dokarmiał, no ale… jednak nie. Nie żeby Wiedźmie Wronie … Czytaj dalej →