Archiwum miesiąca: grudzień 2014

„W owej jedynej w swojej woli, znaku i czasie, komunii także… w owej jakże przepięknej scenerii, dziewiczej i wartkiej w wątłościach swych, czasie przebiegającym i ślizgających się na kałużach skrzatach w różnokolorowych kubraczkach. W sikorkach fruwająco-latających z miejsca na miejsce, … Czytaj dalej →

„Kocham zimno. Wkrada się we mnie i wymazuje całą niepewność. Włazi w buciorach, nie bacząc na nic i na nikogo. Po prostu. Jakbym do niego należała, jakbym kurcze do niego należała… ale nie robi ze mnie niewolnicy. Nie gwałci zmysłów, … Czytaj dalej →

„Pan Tealight dobrze wiedział, że dla Wiedźmy Wrony Pożartej świąteczność oznaczała tylko i wyłącznie czas przed 25tym grudnia. No wiecie, niektórzy tak mają i już, żyją z tym i dobrze im z tym… zaczynają wcześniej, dochodzą do sedna i albo … Czytaj dalej →

„Śmieszna sprawa z tymi azylami. Albo je dają, albo ich nie dają. Albo ich ktoś chce, pragnie, ma takie marzenie, lub tylko potrzebuje z powodów śmierci i życia, albo zwyczajnie uważa, że mu się należy, bo tak, bo przecież inni … Czytaj dalej →

„Wierzyła… Tak naprawdę wierzyła mocno tak, strasznie i burzliwie, jak chyba nikt. Jak żadne dziecię ni ta dziwnie niewinna dusza, która jednak jest w stanie przywalić ci zabawką i wybić oko albo zęba, na którym serio co zależało… ale nic … Czytaj dalej →

„Najpierw nie chciał uwierzyć. No może raczej nie mógł? Jakoś dziwnym się mu to wydawało, no i przyznajmy szczerze, także dość zbereźnym pokrętnie… ale potem dotarło do niego z lekkim iskrzeniem w mózgownicy, że to przecież o NIEJ mowa, więc … Czytaj dalej →

„Kwitł zimą. Ot tak zwyczajnie. Przeciwko sprzecznościom i nadziejom na uśpienie, na przekór, ku pokorze, tudzież zwyczajnie chciał się wyróżniać, czy coś? Może i miał jakieś ukryte powody, może i coś go gnało, goniło, nie pozwalało na zmiany… Może i … Czytaj dalej →

„Turlały się po świecie. To tutaj, to tam, reszka orzełek, poorana przeszłością gęba dziwnego faceta. Jedne wydane, inne tylko rozmienione, na drobne i drobniejsze. Jedne przeputane, przepite, inne znowu darowane. Rzucone śpiewającemu mężczyźnie, kobiecie grającej na skrzypcach… Maluchowi z gilem … Czytaj dalej →

„Wiedźmie Sumienie porośnięte jest włoskami. Rosną sobie one na skorodowanej powierzchni jego, radośnie i sumiennie mytej i pielęgnowanej, tak wiecie rosną trochę nierówno. Nawet dziwnie niesubordynowanie, nioporządnie, bałaganiarsko. Jakby miały gdzieś plany zagospodarowania terenu. A i nadzór architektoniczny gdzieś też … Czytaj dalej →

„Czy to było przeznaczenie, czy przypadek, a może jednak kurcze tylko jakieś takie powiązanie zdarzeń, którego nikt nie zauważył, ni którego nikt nie chciał… nie uznawał za istotne o sobie później przypomnieć, zapowiedzieć się wcześniej, a może i ogłosić jakoś. … Czytaj dalej →