Archiwum miesiąca: luty 2014

„Wiedźma Wrona Pożarta, w nader niestosownej pozycji, z tyłkiem wysoko w górze, dziwnie przekonana, że całkiem, a całkiem, całkiem się znaczy go nie widać poprzez splątane krzaki jeżyn i malin… a owe krzaki radośnie pocierając do błysku swoje kolce już … Czytaj dalej →

„Zmienność płciowości pór roku nie zaskakiwała już Pani Wyspy, chociaż z Panem Tealightem, na owych herbacianych, zakrapianych grzybkami i soczkiem, comiesięcznych spotkaniach, zauważyli, lekko przerażeni, że wszystko zaczęło się wraz z przybyciem na Wyspę Wiedźmy Wrony Pożartej Przez Książki. Ale … Czytaj dalej →

„Należy nadmienić, że Pan Tealight był nadzwyczaj wytrzymałym, obeznanym z zaskakującymi przymiotami natury, osobnikiem. Tudzież tworem, a może jednak bogiem, aniołem i awatarem, szatanem i wszelkim duchem? Cóż, gdybyśmy mieli zająć się osobowością, punktami zbieżnymi, które doprowadziły do tego, iż … Czytaj dalej →

„Takiego jeszcze nie było, chociaż Pan Tealight był pewien, że gdzieś o nim czytał, a może słyszał… … ale na własne oczy, chyba nie widział. No znaczy się patrzył teraz i na pewno widział, ale trudno mu było uwierzyć. Jako … Czytaj dalej →

„Siedzę. Tak po prostu, zwyczajnie. Na podłodze i na własnym opierzonym, puchaty nader tyłku (choć i tak strasznie twardo mi). Całkiem nieskładnie tak siedzę, nieporządnie, tak mało poukładanie. Całkiem w ogóle i niechlujnie. Ręka mi opada, fałdki widać, zmarszczki się … Czytaj dalej →

„Chatka Wiedźmy spała, lekko pochrapując drzwiami. Nad nią ciężko przewalały się chmury powodując, że zamiast nadmiernego jednolicie wkurzającego i wpływającego na porost włosów nocnego oświetlenia pełnoksiężycowego, świat nurzał się w cieniach i potworach. No cóż, też się muszą chłopaki zabawić, … Czytaj dalej →

„Właściwie mówiła, że jej to nie interesuje. Że właściwie to ona seryjnie i na pewno niechętnie, a nawet z oporami dążącymi do skwapliwej destrukcji przeciwnika, jest przeciwna. Że w końcu nie po to się wiedźmia cielesność na mniejszym krańcu świata … Czytaj dalej →

„Oj bo teraz to każdy sam sobie i sterem i okrętem i żeglarzem. Bo przecież czemu nie, jakoś tak każdy każdym może być i to dziwnie od razu, bez szkoły, bez bólu nauki, egzaminów, koszmarnych ćwiczeń, starania się, ot ładujesz … Czytaj dalej →

„Właściwie wcale nie była niepozorna, jak mogłoby się każdemu wydawać, ale dostać królewnę do Sklepiku z Niepotrzebnymi było dziwne. Nie chodzi o brak koronowanych głów tutaj. Są i takie samotne owłosione i łyse, oraz takie prostetik bez oczów i z, … Czytaj dalej →

„Macki. Niewidoczne, a jednak nadmiernie lepliwe, czepialne i wtapiające się z dziwną łatwością w rzeczywistość przyszłości. Obecne i zaciekawione, muskające jednak owo wszelkie nieobecne w świadomości każdego tworzącego się człowieka. Nikt w końcu już nie zakłada amuletów, nikt przecież nie … Czytaj dalej →