Miesięczne archiwum: Wrzesień 2017

„Z Grzybową Pan Grzyb, pochodzący z całkiem dziwnego miejsca, którego nazwy nikt nie potrafił wymówić, zamieszkali w gårdzie o żółtych ścianach, żółtych myślach i wspomnieniach, żółtych pokojach, żółtych jaśniej ścianach i ciemniej pociągniętych oknach… Miejscu o żółtych legendach i mitach … Czytaj dalej →

„Już zacząłeś to czuć w powietrzu. Już pojawiły się dynie w sklepach, a ty wciąż nie rozumiesz jak można się podniecać dyniowym smakiem, bo seryjnie tobie nie podchodzi… Już czekasz na te liście, a one nie nadchodzą i nie rozumiesz … Czytaj dalej →

„No więc… … ponieważ stary Wishingwell zaczął mocno przepuszczać i ogólnie olewać robotę, niby wiecie, woda leciała, wszelakość spływała, ale potem nic… ni marzeń spełnionych, ni próśb wysłuchanych, ni łez papierem toaletowym otartych. Czas już zwyczajnie nadszedł na niego i … Czytaj dalej →

„Właściwie, to kto mógł to przewidzieć? No wiecie, dzień był ciemny, mroczny, dziwnie wilgotny, choć nie był nocą. A jednak one przyszły. Rabowniki i złodziejniki, a może ino głodne, lekko zmurszałe duszyczki? Może w rzeczywistości sprawa wyglądała całkiem inaczej? No … Czytaj dalej →

„Niby Pan Tealight dałby se głowę odciąć i zastąpić ją prawą nogą, że powiedział barany, no ale… przecież z kobietami nie można się kłócić. Od tego zaczynają się wojny, albo co gorzej: cisze na morzu. Dlatego tylko kiwał głową. Tylko … Czytaj dalej →

„Z małpką. No dobra, może i była wypchana, mocno woniała przyprawionym, aczkolwiek nadobnie zepsutym mięskiem i do końca nikt nie wiedział, czy ona bardziej zombie, czy jednak martwa natura z nutkami, ale… był. On. Kataryniarz. Wiedżma Wrona Pożarta Przez Książki … Czytaj dalej →

„Bo widzicie. Nie no… ogólnie mówiąc Wiedźma Wrona Pożarta jest osobistością wyględnie dorosłą. Znaczy gdy spojrzycie w jej metryczkę, no to jest stara nawet, ale jednak gdy ją wypuścić w świat, no to po prostu maks pięć lat. Jest to … Czytaj dalej →

„Zebrało się mu na wspominki i tak siedział, dudlił herbatę majtał stopami w kapciach puchatych i mówił… … i mówił, i mówił… Tak naprawdę nie przestawał. Wiecie, może i były to intrygujące opowieści o czasach zaprzeszłych, o onych i onach, … Czytaj dalej →

„Nie żeby miały być jakieś obchody, czy coś. Wiecie, one wielkie, kwietne celebracje i libacje, wszelakie nacje w pokłonach, tony prezentów i tak dalej. Oj nie. Znaczy były prezenty, w końcu 20 lat to nie w kij dmuchał i on … Czytaj dalej →

„Był niebieskawo-seledynowy. Dziwnie mroczny, a jednak i połyskliwy… i oczywiście rogaty, no wiecie, bo w końcu był też jednorożcem. Jego wszelakie kontakty z Bogami Mrozów i Śnieżyc, wysoko aprobowane przez Wiedźmę Wronę Pożartą, wiecie z jej bzikiem w temacie wszelakiej … Czytaj dalej →