Archiwum miesiąca: maj 2016

„Miała Wiedźma Wrona Pożarta Przez Książki dziwne, całkiem niewielkie, chociaż i przepastne… pudło ze słoniami. Wiecie, no tak na pamięć je miała. A może raczej na zapominanie je miała? Kto ją tam wie? Pudełko było miejscami różowawe, z brązowymi i … Czytaj dalej →

„Skrzydełka, trzy podbródki… suknia jasnoróżowa z halkami ozdobionymi koronkami, długie gacie zdobione szydełkowymi zawijasami, pelerynka z piórek… Do tego koafiura na głowie, blond oczywiście, z powplatanymi w nią perełkami, kamyczkami, piórkami i podrygującymi w sobie ino znanych nutkach, wszelkimi szmatkami. … Czytaj dalej →

„Każda rodzina ma takiego osobnika. Wiecie, spraszać go trzeba, wysyłać mu kartki i strasznie nie wolno o nim zapominać przy wszelkich okazjach, a jednak… jakoś nikt go nie trawi. I to dosłownie. Podobno kiedyś połknęło go jakieś Ohydne Wężowisko, ale … Czytaj dalej →

„Właściwie, to bez urazy, ale Wiedźma Wrona Pożarta od zawsze była antygościowa. Jakoś tak nie lubiła spraszać ludzi do domu, nie lubiła łazić innym po pokojach i sikać w cudzych łazienkach, a już spotkania na zewnątrz były dla niej wizją … Czytaj dalej →

„Znaczy Wiedźma Wrona Pożarta ogólnie wyć potrafiła. Dostojnie, może i mało melodyjnie, nawet na werblu nie umiała jak należy, wiecie pałeczkami tak rytmicznie i jedną i drugą bębnić, zawsze w końcu się gubiła, jakby jej zlepione ze sobą strony nie … Czytaj dalej →

„W podziemiach Chatki Wiedźmy, bez urazy, ale nawet ona sama nie wiedziała, że je ma… a może wiedziała, ale to wstydliwe, jeżeli chodzi o budynki, no wiecie, że się tam coś ma? A ona jest przecież damą, więc starała się … Czytaj dalej →