Archiwum miesiąca: wrzesień 2022

„Ostatnio miały dużo pracy, nie dość, że pogrzeby, to i wesela, uciekające panny młode może nie były już tak popularne, ale panowie, oj ci to dopiero sobie radzili. I to jeszcze jaka recydywa. Wszelako były oburzone, ale robiły swoje, wiadomo, … Czytaj dalej →

„Ważył ludzi nie piwo warzył, ino ludzi, koszmar dietetyczny… onych napchanych pulpecikami  pseudomięsa nie będącego mięsem, z sojowych paścideł, chrupek zero kalorii i tym podobnych. Wszelako jedzących, a jednak zawsze będących głodnymi. Umartwionymi wiekuistą czytaniną co to się na etykietach … Czytaj dalej →

„One jeszcze nieużyte. One wszelako zapomniane lub one zmienione ostatnio, które znowu chcą być wypowiadane i wyśpiewywane… ale już nie są sobą, tak naprawdę i nie wiedzą, nie są pewne czy w ogóle wiedzieć chcą… słowa, które dopiero miały się … Czytaj dalej →

„Zawodowo to zaczął robić właściwie już w dzieciństwie, gdy zamartwiał się pozostawioną na zewnątrz łopatką, którą i tak ktoś zarąbał, jak się okazało rano, już po burzy, ukradł razem z wiaderkiem i foremkami, grabkami z niebieską rączką i wiatraczkiem, który … Czytaj dalej →

„A w zadku miał te robotę. Może chudym i kościstym, dziwnie zakrzywionym w różnych miejscach… kurcze, naprawdę dziwnie wyglądał z tej strony, jakby jego macica, której nie posiadał, połknęła trapez a potem jakimś trójkątem zakąsiła… i jeszcze wiecie, na deser … Czytaj dalej →