Archiwum miesiąca: grudzień 2013

„To była mocna, a nawet, gdyby tak pomyśleć, wysilić szare komórki, parę uszami puścić, nosem zaś zadymić, potem z gwizdka dać znać i w wagon z grubasami, co jedzą tłuste kiełbasy… to chyba najmocniejsza słaba strona Wiedźmy Wrony Pożartej. Kontakty … Czytaj dalej →

„Właściwie Wiedźma Wrona, jeżeli już w ogóle budziła się, jeżeli rzeczywiście światy, które śniła chciały wziąć sobie wolne, odpocząć i ogólnie oderwać się od własnej rzeczywistości… to zawsze, ale to zawsze zawsze wstawała z dziwnym amokiem uczepionym skroni, z owym … Czytaj dalej →

„I wszystko się zaczęło od grudy ziemi. Takiej gliniastej, pełnej kamyczków, drobinek zaprzeszłej plenności, opowieści, życia zwykłego i nietuzinkowego, muszelek i trawek i obłamków kory, porostów i brunatnic. A może jednak nie? Nie, racja… Wszystko zaczęło się od podeszwy. Tak, … Czytaj dalej →

„Porcelanowa Cera wpatrywała się w Popękane Murszałe Lustereczko z dziwnym, nietypowym dla niej, przerażeniem malującym sine cienie w załamaniach powiększonych porów. Już nie była taka porcelanowa, nie była już taka gładka, pieszczotliwie swą delikatnością powalająca, rozdzierająca welony teraźniejszości, zachwycająca idealnością, … Czytaj dalej →

„Za każdym razem, gdy następowało rozdźwięczała się pokrywka na pordzewiałej, pokrytej wielokrotnym łataniem i mało dyskretnym urokiem grubo nakładanej emalii, patelni. Dźwięczała tak mocno, jak wielkie było… owo Objawienie. Tym razem zaczęła wieczorem od lekkiego podrygiwania. A miała być jajeczniczka … Czytaj dalej →

„I Pstryknęła Wiedźma Wrona Pożarta… … w dwa palce, złożone, klucz wrzucony w morze… Złączonych nie rozłączysz, choć się starasz okrutny boże. I Pstryknęła Widźma Wrona Pożarta, palcami lekko opornymi, lekko wilgotnymi, Palec Wskazujący zsunął się raptownie, szeleszcząc skórę, uderzając … Czytaj dalej →