Pan Tealight i Książka…

„Pojawiła się na plaży…

Może zmieciona z pokładu jakiegoś statku, może zagubiona w podróży, może wyrzucona, bo kogoś przeraziła, może jednak ukochana, zagubiona… moe ktoś za nią tęsknił, chciał przeczytać raz jeszcze, albo ją nienawidził i naddarł specjalnie 34 stronę, bo… nie mógł już więcej, po prostu nie mógł… ale jednak, teraz, jak jej nie było wyrzucał siebie, iż przecież mógł spróbować raz jeszcze… W końcu to książka. Nie zwykły przedmiot, nie film, nie piosenka bez refrenka, ale książka.

Symbiotyczny związek liter i drzew.

Cud narodzin.

Osobowość, która ucieleśniła się pomiędzy okładkami. Okay, przy pomocy autora, oczywiście, ale jednak, jakoś tak… on to coś bardzo pobocznego… coś bardzo dziwnie nieistotnego, jak już słowa są na drewnianych stronach, jak już wszystko jest zamknięte, zszyte, sklejone, dorzucona okładka…

Może i z babą z wielkim cycem, ale jednak…

Książka.

A ta, wydawała się być jedną z tych bardziej specyficznych. Z oną skórzaną okładką, z tym zamknięciem, chyba brązowym, no może to były mieszane metale, ale ten kamyczek to na pewno nie był zwykłym, błyszczącym otoczakiem. Na pewno był czymś, za czym ktoś tęsknił i naprawdę mógł mieć za to co najmniej willę z basenem, ze trzy samochody i może kilka kobiet jescze… a może i panów.

No co kto woli…

Czyż nie?

Tylko ta skóra, ta okładka, czy te sutki były prawdziwe?”

(„Sklepik z Niepotrzebnymi” Chepcher Jones)

Zieeew…

Powrót do codzienności.

Nie ma już czekania na święta, nie ma tej całej jesienności i zimowości, jest mokrość codzienności, kolejne ulewy i ciągła niepewność… bo wiecie, ci od ogłaszania pogody wciąż się nie mogą zdecydować, czy będzie zima, czy nie. Czy już teraz? Czy jednak poczekajmy z ogłaszaniem radości, a może będzie, ale ino przez chwilę? A potem od razu temperatury wysokie…

Do tego znowu prąd zmienny się zmienia cenowo, więc ciągle człowiek nerwowo erka na wykresiki, czy wolno mu załączyć oną żaróweczkę, czy jednak nie? Ciepła woda, czy ciepło w domu… co wybrać?

Straszne!

Ale, nowy rok, nowe… a walić to. Tak naprawdę, to nowe są ino sposoby manipulowania ludźmi. Jakby ktoś naprawdę przeprowadzał jakiś eksperyment na człowiekach. I to serio, bez płacenia im. Takie myszki czy świnki morskie chociaż dostają mieszkanie i żarcie. A wikt i opierunek w dzisiejszych czasach to wiele!

Wszystko drogie…

Tak naprawdę większość miała smutnawe święta… chociaż precież i tak nie ma tu świętowania poza tańcami przy choince, na której wciąż modne są proawdziwe świeczki i tak ino patrzeć, jak choinka zrobi puff… wiecie, jak w tej scenie ze Święta: w krzywym zwierciadle?!!! Puff! I po choince, domu, gaardzie. Bo przecież mimo mokrości, to jednak wsio takie łatwopalne.

Ale…

Dziwne coś…

W sklepach nadal są świąteczne rzeczy.

I to wiecie, lekko przecenione. Nie żeby ktoś to kupował, ale jakoś od 5 lat zawsze sprzątali wszystko jeszcze przed Wigilią… i już dawno zaprzestali onej procedury wyprzedażowej. Po prostu… co się dzieje? I to u wszystkich? Chociaż nie, to akurat nie dziwne, w końcu u nas wszystko to Coop, nie oszukujmy się.

Monopol jak nic.

Ale… wróćmy do sprawy… dlaczego zostawili te rzeczy? Czy oczekują, iż ktoś się skusi, czy jednak mają zamiar wspierać prawosławnych? No wiecie, styczniowe święta dla popów i cerkwii? No co? Może to o to chodzi… ale wtedy to trochę nie fair, bo oni mają te święta po tańszemu, nie fair!

Okay, żartuję, ale jednak… podejrzane to.

A na raie posłucham sobie deszczu, pozmniejszam, zdjęcia, wezmę się za sprzątanie i pomyślę nad przycięciem jabłonki, bo jeżeli zimy nie będzie, albo będzie późno, to jestem w zaku  jabłonką. Nie zdążyliśmy przyciąć w listopadzie, pgoda była ciepła, liście wciąż, człek chciał poczekać i co… zima…

A teraz zimy ni ma!

Ale może będzie?

A co jak nie?

Ten wpis został opublikowany w kategorii Bez kategorii i oznaczony tagami , , . Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.