Archiwum miesiąca: luty 2015

„Zbudziła się zwyczajnie. Z opieszałością i lękiem, że kurcze pewno znowu zaspała do roboty! Ot jaka to ulga, gdy robota we własnym domu, bo z nieumytą facjatą, a i oddechem zdolnym śmiertelnie ukorzyć wielkich i małych, zwyczajnie można czas nadrobić. … Czytaj dalej →

„Szarość powoli okrywała Wyspę. Znaczy wiecie, jak to po dniu słonecznym. Najpierw alarm ptactwa, że słońce znowu kradną, potem napad na ziarenka wróbli i sikorki, a i solsorty nie pozostają po głodnej stronie barykady. Na nieboskłonie barw przybywa. Pomarańczy się … Czytaj dalej →

„Łaził taki za Wiedźmą Pożartą ostatnimi czasy. No łaził i w te i wewte, a jak ona stała i on stał, znaczy że w miejscu, nie tak… no i łasił się do Chatki Wiedźmy, na co ona z wzajemnością. I … Czytaj dalej →

„Coś leżało na trzewiach Wiedźmy Wrony Pożartej. Coś się w jej wnętrzach przewalało, coś ją męczyło i zmuszało do myślenia o sprawach, do których serio głowy nie miała. Coś… wredne musiało być, albo i w torturowaniu bytów innych zwyczajnie nadmiernie … Czytaj dalej →