Pan Tealight i Bunt Gargulców…

Pan Tealight miał kilka słabości, ale tą skrupulatnie ukrywał. Na tyle skrupulatnie, że większość mieszkańców „Sklepiku z Niepotrzebnymi”… po prostu o niej wiedziała. Nie podejrzewała tego eleganckiego, poważnego i wyraziście pewnego siebie mężczyzny o grafitowym ciele – ale tryskała pewnością. Co więcej, nie dość, że wiedzieli, to jeszcze umiejętnie potrafili odwracać wzrok, gdy owa słabość miała miejsce – jakież to wzruszające, nieprawdaż?

Wszyscy poza wrednymi Gargulcami z Plemienia Obłupanych.

Gargulce zajmowały strych i dach sklepiku z pełną swej wagi drażliwością i brakiem wszelakiej kultury. Nawet kamiennej. Owe granitowe i różnorodnie kamienne, dumne, wulgarne, zawsze toczyły boje z betonowymi, a plastikowe, tudzież inne specyficzne mieszanki nowoczesności, zawstydzone swą miękkością, dyskretnie zwykle kuliły się w szopie ze starymi Nagrobkami. Nagrobki były bardzo pieszczotliwie usposobione. Jednak tego dnia wszystkie Gargulce zwarły szyki i zaprotestowały. Donośnie. Z mocą, daną im poprzez wieki strachu, a obecnie zwyczajnej niewidzialności, którą w pstrokatym świecie nadawała im szarość… znienawidzonej niewidzialności, braku wpływów i niepotrzebności Pozbawione pazurów lub całych łap, ogonów, uszu, kolców… niektóre nawet bez głowy – co nie ujmowało dumie – stanęły przy białym płotku z pstrokatym, koślawym transparentem: „Recyckling jest dobry, recyckling jest miły, chyba, że chcesz byśmy Ci porcelanowe kotki wybiły!”.

Pan Tealight z niechęcią machnął kierowcy i zrezygnowany, postanowił dopiero co przywiezione filigranowe, liliowe pudełka w różowiutkie Hello Kitty, złożyć tymczasowo u Wiedźmy Wrony.

Ta przygarniała wszystko!

A on zajmie się kolekcją figurek. Jak je pochowa, na pewno uda się sprowadzić też i komlet bezsensownie kwietnych, pseudo drewnianych pudełeczek. Zawsze się przydadzą… na COŚ.

W tym środowisku COŚ występowało nader często.”

(„Sklepik z Niepotrzebnymi” Chepcher Jones)


Listonosz na dziś, czyli Owsik dał nogę, albo znalazł miłą d… znaczy się to trzęsące się, relatywnie nazbyt wzgląd mające na przyciąganie ziemskie… a książki miodzio. Wygrane i dostane! od portalu DużeKa.

Jakby ktoś był chętny, to wymienię „Istoty ciemności”… na coś fajnego!!! Mam już swoje przeczytane!


PS. Recenzja „Domek nad morzem”

Ten wpis został opublikowany w kategorii Bez kategorii. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Dodaj komentarz