Miesięczne archiwum: Styczeń 2016

„Włacha! Bo widzicie bycie piękną księżniczką, czy królewną nie jest takie złe. Masz smoka, więc da się pogonić od wieży tych brzydszych, czy mniej majętnych, a sypianie ze strażnikiem nikomu nie wadzi, co nie? No i te wszelkie zadania, które … Czytaj dalej →

„Wszyscy wiedzieli, że Wiedźma Wrona Pożarta ma ducha, a raczej… wiecie, to Duch miał ją. To on ją zaprosił, on też wciąż pilnował, a raczej ona… Zawsze obecna, nocą kopcąca papierosa za papierosem nad zlewem w kuchni. Zamykając oczy Wiedźma … Czytaj dalej →

„Wejść w mgłę, rozpuścić się w niej, rozpaść się na miliardy miliardów kawałków, w których już nie da się mnie rozpoznać. Rozpaść się, zawisnąć w powietrzu i dotknąć wszystkiego i wszystkim być, jednocześnie dotykanym i dotykającym. Przemykać się między drzewami, … Czytaj dalej →

„Wyspę pokryła mgła. W powietrzu zawisły drobinki kryształowej wodnistości, powoli zmuszając zaśnieżenie do odejścia. W tej całej wilgotnej mleczności, pnie drzew przypominały bardzo wysokich i wyniosłych chudych mężczyzn, którzy nie zwracają uwagi na niskie, korpulentne i całkiem nie w młodym … Czytaj dalej →

„Wiedźma Wrona Pożarta Przez Książki szła przez Wyspę. Szła ostrożnie, lekko pochylona, balansując na pobielonych skałach i lodowych, zdradliwych kałużach. Szła nie bacząc na ludzi, ale zwracając uwagę na psy… nawet baczną. To z nimi się witała, z nimi potrafiła … Czytaj dalej →

„Padało. Wydawało się, że śnieg potrafi dokonać naprawdę niesamowitych cudów. Nie dość, że przykrywał to, co brzydkie, to na dodatek nie wypuszczał brzydkiego z domów, a nawet jeżeli wyszło, to kto by je tam dojrzał w zadymce. Miło było i … Czytaj dalej →

„Właściwie, to był to i Strach i Strachowa, ale kto by się im tam do majtek dobierał? Głupio tak przy pierwszym spotkaniu. Chyba? Czy zasada trzech randek ma zastosowanie też w przypadku interesantów odesłanych z Białego Domostwa, wielce rajcująco bezbożnego … Czytaj dalej →

„Dzień rozpoczął się całkiem nieźle. Na podłodze własnej Chatki, omijana przez Ojeblika – małą, uciętą główkę i Pana Tealighta – któremu na razie nic nie ucięło, leżała sobie zamroczona kolejnym śniegowym rożkiem Wiedźma Wrona Pożarta. Żarła od kilku dni ile … Czytaj dalej →

„Gdy wczesną zimą przyłożysz ucho do zimnej ziemi, gdy odważysz się pomoczyć kolana i brzuszek, gdy po prostu się wyciszysz, wyłączysz, zmrozisz, możesz usłyszeć jedną z najcichszych legend, ale i jedną z tych najbardziej karminowych i żelazem pachnących. Ową legendę … Czytaj dalej →

„No bo wiecie, istnieją i światy równoległe i światy, które nie są przez ludzi zmacane, a jednak… jakoś tak nie każdy miał tego świadomość, gdybyś starał się kogokolwiek przekonać – wyśmialiby cię! Bo czyż możliwym jest, by istniał świat, w … Czytaj dalej →